Φτάνοντας στη Θεσσαλονίκη πέρασα απο το μαγαζί ενός γνωστού μου, του Παύλου του Κύπριου, να τον χαιρετίσω μα ήτανε κλειστό. Στην πόρτα έξω απ' το μαγαζί του ο Παύλος, είχε αναρτήσει το πιο κάτω κείμενο το οποίο μου έκανε εντύπωση. Χθές που θα ξεκινούσα για Κύπρο ξαναπέρασα μήπως και τον έβλεπα. Πράγματι ήταν εκεί και έκανε ανακαίνιση του μαγαζιού του. Τα είπαμε για λίγο και μετά του ζήτησα να μου δώσει το περι σιωπής κείμενο να το αναρτήσω στο ιστολόγιο. Αυτή είναι και η τελευταία ανάρτηση.
"Έλεγε κάποτε ο Χάρρυ Κλυνν για ένα πολιτικό οτι είναι ικανός να μιλάει επι ώρες για να αποδείξει την αξία της σιωπής. Αλλά και οι περισσότεροι απο μας φλυαρούμε συχνά, περι σιωπής ομιλούντες. Δείχνουμε να αγνοούμε ότι μιλάνε πολύ όσοι έχουν λίγα να πουν. Δεν συνειδητοποιήσαμε ποτέ οτι κανένας δεν χειρίζεται καλύτερα τη γλώσσα απο εκείνον που κρατά το στόμα του κλειστό.
Εθισμένοι στην καθημερινή παραγωγή και κατανάλωση θυμού, άγχους και ανοησίας, στο καθημερινό κυνήγι του τίποτα, στο συνεχές μάσημα αυτής της τσίχλας για τα μάτια που την λένε τηλεόραση, πως να εκτιμήσουμε τη σιωπή; Πως να περάσει, έστω, απ΄το μυαλό μας ότι είναι προτιμότερο να μείνεις σιωπηλός και να σε νομίζουν ότι είσαι ανόητος, παρά να ανοίξεις το στόμα σου και να γκρεμίσεις κάθε αμφιβολία;
Τους έβλεπα να περπατάνε σκυφτοί και σιωπηλοί, με βήμα αργό, στοχασμένο, λες και μετρούσαν τη γη με τα μάτια τους. Τους ασκητές της σιωπής στη σκιά του ιερού τους Βουνού. Της σιωπής που το σούρουπο κι η αυγή αποθεώνουν. Κάτω ακούγεται μόνο η σιωπή της θάλασσας. Λίγο πιο πέρα η φωνή του δάσους, πράσινη σιωπή και πάνω απ΄όλα, τα χελιδόνια. Χιλιάδες χελιδόνια να σου κλείνουν το στόμα με τις φωνούλες τους, τα τιτιβίσματά τους. Μονή Μεγίστης Λαύρας, κάτω απ΄τον Άθω, άκρη-άκρη στη σιωπή, απ΄το γιόμα ως το χάραμα. Ας μην τους ζηλέψουμε. Ας βάλουμε μόνο λίγη σιωπή στη ζωή μας χωρίς όμως να ξεχνάμε ότι απ΄όλους εκείνους που δεν λένε τίποτα μόνο λίγοι είναι σιωπηλοί.
Άντε φίλοι μου, καλό χειμώνα τώρα!"
Παύλος"Έλεγε κάποτε ο Χάρρυ Κλυνν για ένα πολιτικό οτι είναι ικανός να μιλάει επι ώρες για να αποδείξει την αξία της σιωπής. Αλλά και οι περισσότεροι απο μας φλυαρούμε συχνά, περι σιωπής ομιλούντες. Δείχνουμε να αγνοούμε ότι μιλάνε πολύ όσοι έχουν λίγα να πουν. Δεν συνειδητοποιήσαμε ποτέ οτι κανένας δεν χειρίζεται καλύτερα τη γλώσσα απο εκείνον που κρατά το στόμα του κλειστό.
Εθισμένοι στην καθημερινή παραγωγή και κατανάλωση θυμού, άγχους και ανοησίας, στο καθημερινό κυνήγι του τίποτα, στο συνεχές μάσημα αυτής της τσίχλας για τα μάτια που την λένε τηλεόραση, πως να εκτιμήσουμε τη σιωπή; Πως να περάσει, έστω, απ΄το μυαλό μας ότι είναι προτιμότερο να μείνεις σιωπηλός και να σε νομίζουν ότι είσαι ανόητος, παρά να ανοίξεις το στόμα σου και να γκρεμίσεις κάθε αμφιβολία;
Τους έβλεπα να περπατάνε σκυφτοί και σιωπηλοί, με βήμα αργό, στοχασμένο, λες και μετρούσαν τη γη με τα μάτια τους. Τους ασκητές της σιωπής στη σκιά του ιερού τους Βουνού. Της σιωπής που το σούρουπο κι η αυγή αποθεώνουν. Κάτω ακούγεται μόνο η σιωπή της θάλασσας. Λίγο πιο πέρα η φωνή του δάσους, πράσινη σιωπή και πάνω απ΄όλα, τα χελιδόνια. Χιλιάδες χελιδόνια να σου κλείνουν το στόμα με τις φωνούλες τους, τα τιτιβίσματά τους. Μονή Μεγίστης Λαύρας, κάτω απ΄τον Άθω, άκρη-άκρη στη σιωπή, απ΄το γιόμα ως το χάραμα. Ας μην τους ζηλέψουμε. Ας βάλουμε μόνο λίγη σιωπή στη ζωή μας χωρίς όμως να ξεχνάμε ότι απ΄όλους εκείνους που δεν λένε τίποτα μόνο λίγοι είναι σιωπηλοί.
Άντε φίλοι μου, καλό χειμώνα τώρα!"
ΟΨΟΠΟΙΕΙΟΝ Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΛΑΣ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)
Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, κάθετος Εγνατίας
